CAROLİNE LAURENT TURUNC – GEL!
Nereye gidiyorsun?
Ne olacağını düşünmeden bütün hayallerimi çaldın, nereye gidiyorsun?
Gidersen güneş sensiz doğar mı sanıyorsun?
Gidenlerin peşinden gelenler gidenleri bulur mu sanıyorsun?
Nereye gidiyorsun, beni yalnız bırakarak ?
İçimde seninle paylaşmadığım bu kadar çok şey varken bu telaş nedir?
Bu evde seni korkutan şey nedir, yalvarırım, gerçek olan nedir?
Bir anlık zaman dilimi gibi erittin yüreğimi , lütfen sakin ol ve gittikten sonra neler olabileceğini düşün
Artık bahar olmayacağım
Artık toprak olmayacağım
Artık çiçek açmayacağım
Artık rüzgar olmayacak
Artık yağmur olmayacak
Artık hendeğin derinliklerindeki ağaçların dallarında minik serçeler olmayacak
Sert gecelerin rüzgarı tüm gücüyle esecek
Sürgündeki kuşlar yuvalarını odamın kapısının hemen üstüne kuracaklar
Kıyıda, gecenin kenarından, her gün ışığı korkunç, acımasız bir zamana dönüşecek
Lütfen, lütfen mantıklı düşün, ellerimin bilinmeyene alışmasına izin verme
Yaralarımın cesur rüzgarla kulağıma fısıldamasına izin verme
Yüzüme şifalı bir el gibi vuran güneş, yalvarıyorum, bana tüm gerçeği açıkça söyle.
Artık lamba ışığının güneşlendiği mor kadifeye yaslanamayacak mıyım?
Denizlerin ötesindeki en soğuk ülke gibi mi olacağım?
Bak, gizli nehirlere doğru akmaya başladım bile
Geçen binlerce yılı sorgulamadan
Senin için en önemli olanı feda ederek akıyorum”
Sana ilk geldiğim günü hatırla,
Ellerimle fışkıran yağmurlarımın meyvelerini toplamıştım
Ve tıpkı sana ilk geldiğim gün gibi, ellerimle yağmurlarımın meyvelerini toplarken,
Doğumda, yaşamda, ölümde ve ölümsüzlükte sana en büyülü aşkı vereceğime söz verdiğimi hatırla
Bütün bilinmezliklere ve zorluklara rağmen, her tohumun rengini sevgiyle ekmiştim ,
Zamanı geldiğinde, ektiğim tohumlar büyüyecek ve döllenecek, yüzyıldan yüzyıla yayılacak, her zorlukla mücadele edecek, yeni aşklar doğacak ve büyüyecek.
Yalvarırım, uzak diyarları hayal etme
Yeşil yapraklar sarı yapraklar gibi solmasın
Parlak alevler gecenin ormanlarında dünyayı parlak bir şevkle aydınlatsın
Yıldızlar mızraklarını her fırlattığında
Gri bulutlar gökyüzünü sulasınlar
Hüzünlü rüzgarların dolaştırdığı çalılardan hiçbir yeşil yaprak sarkmasın
Zorlukla nefes almaya cesaret eden veya hapşırmaktan korkan herkes özgürce nefes alsın.
24/12/2024-Paris
MÜƏLLİF: CAROLİNE LAURENT TURUNC
>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<
Mustafa Müseyiboğlu adına kitabxana
YAZARLAR.AZ
===============================================
<<<< WWW.YAZARLAR.AZ və WWW.USTAC.AZ >>>>
Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93 E-mail: zauryazar@mail.ru