Neftçalanın Üç Məzarsız Şəhidinin Anım Günü

19 sentyabr 1992 – unudulmaz gün, igidlərin qürurla şəhidlik zirvəsinə ucaldığı tarix

Azərbaycan xalqının yaddaşına qanla, qürurla yazılan 19 sentyabr 1992-ci il… Qarabağ torpaqlarımızın azadlığı uğrunda gedən ağır döyüşlərin birində – strateji əhəmiyyətə malik Fərrux yüksəkliyi uğrunda amansız mübarizədə Neftçalanın üç igid oğlu şəhidlik məqamına yüksəldi. Onlar – İlham Dadaşov, Bəxtiyar Əsgərov və Əlibala Abdullayev gənc yaşlarının ən şirin çağında, ömürlərinin baharında Vətən uğrunda canlarından keçərək adlarını xalqın qəlbinə əbədi yazdırdılar.

Bu gün onların heç birinin məzarı yoxdur. Lakin millətimizin yaddaşında “məzarsız qəhrəman” olmaq ən uca məqamlardan biridir. Çünki məzar daşdan yox, xalqın ürəyində, tarixdə və yaddaşlarda ucaldılır.

Şəhid DADAŞOV İLHAM ADİL oğlu
19 iyun 1973-cü ildə Neftçalanın Kürkənd kəndində doğulmuşdu. O, ailəsinin ümid yeri, kəndin sevimli övladı idi. Gənc yaşlarından zəhmətsevərliyi, vətənpərvərliyi ilə tanınmışdı. Qarabağda savaş başlayanda o da silaha sarılmaqdan çəkinmədi.

İlhamın arzusu Qarabağı azad görmək idi. O, cəbhəyə yollananda anasına belə demişdi:
“Ana, əgər qayıtmasam, bil ki, Vətən üçün getmişəm. Qəlbinizdə yaşasam, mənim üçün bundan böyük məzar yoxdur.”

Bu sözlər onun şəhidlik yolunu əvvəlcədən seçdiyini göstərirdi. Fərrux yüksəkliyi uğrunda döyüşdə İlham son gülləsinə qədər vuruşdu. O, sinəsini sipər edib, əsgər yoldaşlarını xilas etdi. Həmin an İlham artıq ölməzlik qazanmışdı.

Şəhid ƏSGƏROV BƏXTİYAR AĞABALA oğlu
25 yanvar 1973-cü ildə Mirqurbanlı kəndində dünyaya gəlmişdi. Gözəl xasiyyəti, gülərüzlüyü ilə hər kəsin sevgisini qazanmışdı. Hələ məktəb illərində şeir, ədəbiyyat və tarixlə maraqlanırdı. O, tez-tez Qarabağ haqqında yazılan dastanları oxuyar, “bir gün mən də Vətən uğrunda döyüşəcəyəm” deyərdi.

Bəxtiyarın bu arzusu çox tez reallığa çevrildi. Könüllü olaraq döyüşlərə qatıldı və Fərrux yüksəkliyi uğrunda qəhrəmancasına mübarizə apardı. Son nəfəsinə qədər “Vətən sağ olsun!” deyə döyüşdü.

Onun kəndində hər kəs Bəxtiyarı mərdliyi ilə xatırlayır. Məzarının yeri bəlli olmasa da, adı bu gün Mirqurbanlının hər daşında, hər ağacında yaşayır.

Şəhid ABDULLAYEV ƏLİBALA TEYYUB oğlu
27 fevral 1973-cü ildə Abasallı kəndində anadan olmuşdu. Sakit təbiətli, mərd və xeyirxah bir gənc idi. Həyat yolunu təhsil və zəhmətlə bəzəsə də, ən böyük arzusunu – torpaqlarımızın işğaldan azad olunmasını həyata keçirmək üçün döyüş meydanına yollandı.

Əlibala silah yoldaşları arasında öz cəsarəti ilə seçilirdi. Döyüş zamanı o, yoldaşlarını qorumaq üçün özünü təhlükənin üzərinə atdı. Bu, onun sonuncu fədakarlığı oldu. O gün Fərrux zirvəsi azad olunmasa da, Əlibalanın ruhu zirvələrin ən ucuna qalxdı.

Onlar Məzarsızdır, Amma Unudulmazdır

Bu üç igid – İlham, Bəxtiyar və Əlibala bu gün xalqımızın yaddaşında əbədi məzar sahibi olan şəhidlərdir. Onlar torpağın yox, millətin ürəyində uyuyurlar.

Fərrux yüksəkliyi uğrunda şəhid olmuş bu gənclər, əslində Azərbaycanın gələcək qələbəsinin təməl daşlarını qoymuşdular. Onların qanı torpağa qarışdı, ruhları isə Qarabağın hər qarışına hopdu.

Azərbaycan Ordusu 2020-ci ildə Qarabağı işğaldan azad edəndə, onların ruhu da rahatlıq tapdı. Çünki onların arzusu reallaşdı – torpaq azad oldu, şəhidlərin ruhu ucaldı.

Bir Ananın Dili ilə

Onların anaları, bacıları, ailələri hər gün göz yaşı töksələr də, bu göz yaşları həm də qürurun, fəxrin göz yaşlarıdır. Çünki məzarsız da olsalar, bu oğulların hər biri xalqın şərəf abidəsidir.

Nəticə

Hər üç şəhidimizin xatirəsi önündə baş əyirik. Onların qəhrəmanlığı bu günkü gənclərə örnəkdir. Tarix onları unutmayacaq, Azərbaycan xalqı isə daim ehtiramla yad edəcək.

Allah bütün şəhidlərimizə rəhmət eləsin!
Ruhları şad, məkanları cənnət olsun!

İmza: Pərvanə Salmanqızı.