Sinif yoldaşımız, qəhrəmanımız – Babaş Nağıyev

Azərbaycan torpaqları üçün canından keçən, şəhidlik zirvəsinə ucalan hər bir igidimizin həyatı xalqımızın yaddaşında əbədi bir iz qoyur. Onlardan biri də 18 sentyabr 1974-cü ildə Neftçala rayonunun Xoltəzəkənd kəndində dünyaya göz açmış, igidliyi və mərdliyi ilə həm kəndinin, həm də bütün Azərbaycanın fəxrinə çevrilmiş Babaş Nağıyevdir.

Babaş sadə, zəhmətkeş bir ailədə böyümüş, uşaqlıqdan mərdliyi, səmimiyyəti və xeyirxahlığı ilə seçilmişdir. Xoltəzəkənd kənd orta məktəbində təhsil aldığı illərdə dərs yoldaşları və müəllimləri onu həmişə mehriban, qayğıkeş, vətənini sevən bir gənc kimi xatırlayır. Həyat eşqi, ümidləri və gələcək arzuları vardı. Ancaq bütün bu arzuların fövqündə bir amal yaşayırdı – Vətən sevgisi.

Orta məktəbi bitirdikdən sonra o, təhsilini davam etdirərək Neftçala Sənaye Texnikumunu uğurla başa vurdu. Ancaq həyatının ən böyük sınağı onu gözləyirdi – Qarabağ müharibəsi. Gənc yaşında vətənin çağırışına səs verdi və heç bir tərəddüd etmədən döyüş meydanına yollandı.

Babaş cəbhənin ön xəttində xidmətə başladı. Gənc yaşına baxmayaraq, göstərdiyi mərdlik və igidlikləri ilə həm silahdaşlarının, həm də komandirlərinin hörmətini qazandı. O, yalnız ön cəbhədə vuruşmurdu – həm də dostlarına, yoldaşlarına mənəvi dayaq olurdu. Qorxmazlığı, qətiyyəti ilə ətrafındakı hər kəsə güc və inam verirdi.

1994-cü ilin aprel ayında Füzuli rayonu istiqamətində gedən ağır döyüşlərdə Babaş qəhrəmancasına vuruşdu və ən uca məqama – şəhidlik zirvəsinə yüksəldi. Onun gənc ömrü torpaqlarımızın azadlığı uğrunda şəhid oldu, amma qoyduğu iz, göstərdiyi igidlik heç vaxt silinməyəcək. Babaş doğulduğu kəndin məzarlığında dəfn olundu və bütün kənd, bütün rayon üçün qürur simvoluna çevrildi.

Biz – onun sinif yoldaşları, müəllimləri və dostları – Babaşı həmişə gülərüz, mehriban, köməksevər bir insan kimi xatırlayırıq. Bu gün onun haqqında danışarkən qürurla deyirik ki, sinifimizdən bir şəhid yetişdi. O, bizim uşaqlıq xatirələrimizdə əbədi gənc olaraq qalacaq.

Şəhidlər heç vaxt ölmür. Onlar xalqın yaddaşında, tariximizin qızıl səhifələrində əbədi yaşayır. Babaş Nağıyev də elə o müqəddəs şəhidlərdəndir. Onun adı gələcək nəsillərə mərdlik, qəhrəmanlıq və vətənə sədaqət nümunəsi kimi çatdırılacaq.

Şəhidlik – ən uca məqam

Babaşın həyatı qısa olsa da, çox mənalı və şərəfli oldu. Onun seçdiyi yol ölümsüzlük yoludur. Şəhidlik yalnız bir insanın həyatdan ayrılması deyil, millətin, Vətənin yaşaması, gələcək nəsillərin azadlıqda, müstəqillikdə yaşaması üçün verilən ən böyük qurban, ən böyük fədakarlıqdır.

Babaş şəhid oldu, amma bu gün onun adı kəndimizin, rayonumuzun, Azərbaycanın tarixində nur kimi yanır. Onun ruhu hər birimizə güc, iradə və inam verir. Bizim üçün Babaş sadəcə sinif yoldaşı deyil, müqəddəs amal uğrunda canından keçmiş qəhrəman, xalqımızın qürurudur.

Məktəb illərinin xatirələri

Sinif yoldaşları Babaşı daim mehriban, köməksevər, dostlarının yanında olan bir gənc kimi xatırlayır. O, heç vaxt kimsəni yarı yolda qoymazdı, birinin dərdi olanda onun yanında dayanardı. Müəllimləri isə onu çalışqan, məsuliyyətli və hörmətcil bir şagird kimi tanıyırdılar. Babaş dərsdə və dərsdən kənarda həmişə nümunəvi davranışı ilə seçilirdi.

Bəlkə də tale onu daha uzun ömür sürməyə qoymadı, amma Babaşın həyatında hər gün, hər an Vətən sevgisi ilə dolu idi.

Əbədiyyətə qovuşan gənclik

Onun gənc ömrü 20 yaşında yarımçıq qaldı. Lakin hər birimizin qəlbində Babaş həmişə gəncdir – məktəb illərindəki saf gülüşü, əsgərliyə gedərkən gözlərindəki qüruru, döyüşlərdəki cəsarəti ilə. O, bizim yaddaşımızda heç vaxt qocalmayacaq.

Əslində, şəhidlər ölmürlər. Onlar bir millətin damarlarında qan, nəfəsində həyat, gələcəyində ümid kimi yaşayırlar. Babaş da bizim üçün yalnız bir xatirə deyil, həm də gələcək nəsillərə miras qoyduğumuz qəhrəmanlıq nümunəsidir.

Bizim borcumuz

Biz – sinif yoldaşları, müəllimləri, dostları – Babaşın xatirəsini daim yaşatmaq, onun haqqında gələcək nəsillərə danışmaq borcundayıq. Hər dəfə kəndimizin küçələrində addımlayarkən, məktəbimizin qapısından keçərkən, müəllimlərimizi xatırlayarkən biz həm də Babaşı xatırlayırıq. Çünki onun ömrü, onun gəncliyi, onun şəhidliyi bizim həyatımızın bir parçasıdır.

Bizim borcumuz həm də şəhidlərin ruhunu əziz tutmaq, onların arzularını – güclü, azad, müstəqil Azərbaycanı qorumaq və gələcək nəsillərə ötürməkdir.

Əziz Babaş!
Sənin ömrün qısa oldu, amma o ömür bir tarixə çevrildi. Sən təkcə ailənin, kəndimizin deyil, bütün Azərbaycanın igid oğlusan. Biz səninlə fəxr edirik.

Əziz sinif yoldaşımız Babaş! Biz səninlə qürur duyuruq. Sən bu gün bizim aramızda olmasan da, ruhun hər zaman yanımızdadır. Məktəb illərindəki gülüşün, mehribanlığın, dostluğun və ən əsası, Vətən uğrunda göstərdiyin igidlik bizim qəlbimizdə əbədi yaşayacaq.

Ruhun qarşısında baş əyirik. Qəbrin nurla dolsun, igidimiz!

İmza:Pərvanə Salmanqızı Abdullayeva.
Bütün sinif yoldaşları və müəllimləri adından