CAROLİNE LAURENT TURUNC
Anla beni sevgili; artık güçlü değilim
Ben korkaklıktan nefret eden, gerektiğinde ölüme meydan okuyan güçlü bir insan değilim
Her güneş doğduğunda, asil süslü elbisemin içindeki tüm güneşi yok eden karanlık bir parlayan güneş gibi parlarım
Çöllerde yalnız bir yolculuğa sürükleniyorum
Sevdiklerimle ayrı ayrı çöllere düştüm
Keşke güçlü bir deve ya da görkemli bir at olsaydım
Yeterince aç olanlarla erzakımı paylaşmak zorunda kalmazdım.
Yoluma çıkan her yıldızda kötü şans ve adaletsizlik gördüm
Bir asır önce buraya geldiğimde
Herkese gülümseyerek cevap verirdim
İnsanların birbirine benzediğini sanıyordum, yanılmışım, yanılmışım
Keşke beni herhangi bir nehrin kenarında görseydin
Gecenin serinliğini ve gündüzleri katlandığım kavurucu sıcağı anlardın
Kılıfımda keskin bir Hint kılıcı değil, ne kadar sıradan keskin bir kılıç olduğumu anlardın
Erdemli elbisemi uyuyan Mısırlı muhafızlara teslim etmedim
Ne bedenim ne de dudaklarım
Geceler kemiklerimden utanmasın diye bedenimi ipek bir battaniyeyle örtmedim
Bir insanın kemerindeki en keskin silah cömertlik ve erdemdir
Yüreğimde öyle bir acı var ki, beni ısıran köpeklerin övüldüğü bir çağda neden yaşadığımı merak ediyorum
Ey gün doğumu, bana nasıl geldiğini bilmiyorum
Taşa mı dönüştüm, taş bana mı dönüştü, neye dönüştüm, kime dönüştüm?
Hiç bir bahar bana huzuru getirmedi
Uykuyu mahveden kadehteki kırmızı şaraptan başka çarem yok
Rüzgarı, sağanakları özlüyorum Şiddetli yağmurun sesinin uyuşukluğunu hissetmek istiyorum
Ayrıca güllerin her yoklukta arzuladığı şeyleri istiyorum
Güzel gözleri ve narin elleriyle kalbime ve ciğerlerime dokunacak bir sevgili istiyorum, koyu kırmızı şarabın tadı, kalbimi ferahlatan çiçek kokusu
Arzularım altın paralar veya pullar değil
Benim bineğim ayaklarım ve tenimin elbisesi
Bir insanın yeri güneşten yüksekse, kimse onu ne yükseltebilir ne de alçaltabilir
Ey sevgili, zamansız gelen ayak seslerini özlüyorum, sağırlar bile duydu sözlerimi, neden bu kadar sessizsin
Edebiyatıma bakan kör ben miyim?
At, nehirler, gece ve gündüz beni tanır
Kağıt, kalem, hatta dağlar ve tepeler beni tanır
Yüreğimi ısıtan bir dokunuş, özgürce akan bir nefes veya bir bakış alabileceğim en büyük hediyedir.
22/09/2024-Paris
MÜƏLLİF: CAROLİNE LAURENT TURUNC