Mən Anamdan Doymadım…
— Pərvanə Salmanqızı

Dünyasını dəyişən hər bir insanın yoxluğu ürəkdə bir boşluq, ruhda sarsıntıdır. Amma anaların itkisi başqa bir ağırlıqdır – heç bir söz yetməz, heç bir zaman unudulmaz. Mənim anam, Zərifə anam, yalnız mənim üçün deyil, həyatını tanıyan hər kəs üçün əsl fədakarlıq, mərdlik və sevgi nümunəsi idi.

Anam savadlı, namuslu, mərd, ailəsinə və yaxınlarına sonsuz bağlı olan bir insan idi. O, övladlarına ana sevgisinin ən saf, ən pak halını bəxş edirdi, atama isə həyat yoldaşı kimi həm də ən yaxın dost, sirdaşı olmuşdu. Anamın ruhu yalnız cismi ilə deyil, hər davranışı, hər sözündə, hər baxışında yaşanırdı. Ağ birçəyi kimi incə, həkim kimi qayğıkeş, qəlbi isə geniş və sonsuz sevgi ilə dolu idi.

İndi, cismən yanımızda olmasa da, ruhu bizimlədir. Uğurlarıma sevinir, yolumu işıqlandırır, hər qərarımda mənə yol göstərir. Hər bir uğurumda, hər bir xoşbəxt anımda, onun təbəssümü, onun dəstəyi hiss olunur. Anam mənimlə danışır, mənim içimdə yaşamağa davam edir.

Mən anamdan doymadım… heç vaxt doymayacağam. Çünki onun sevgisi sonsuzdur, ruhu isə əbədidir. Onun yoxluğu məni sarsıdır, amma varlığı ruhumda daim yaşayır. Bu, mənim üçün bir təsəlli, bir güc mənbəyidir.

Zərifə anam, sən cismən bizdən uzaqda olsan da, ruhunla yanımızda olmağınla hər an mənim qəlbimi işıqlandırırsan. Səni itirsəm də, sənin sevginə doymayan övladın olaraq, səni hər zaman içimdə saxlayacağam.

Zərifə Anam… Mən Anamdan Doymadım

Bu gün, 23 sentyabr 2025, sənin il dönümündür, Zərifə anam. Zaman sanki sənin yoxluğunu daha da ağır hiss etdirir. Amma mən bilirəm ki, cismən aramızda deyilsən, amma ruhun hər an mənimlədir. Sənin varlığın içimdə, nəfəsimdə, hər uğurumda hiss olunur.

Sən anaların ən gözəli, övladlarına sevgi ilə nəfəs alan, ailəyə dayaq olan, mərd və savadlı bir insandın. Hər sözün, hər baxışın, hər gülüşün mənim üçün bir həyat dərsi idi. Sənin əziz ruhun mənim uğurlarımı sevinclə izləyir, çətinliklərdə mənə yol göstərir.

Anam… Mən sənə doymadım. Sənin sevginə, mərhəmətinə, hikmətinə doymadım. Hər gün səni xatırlayanda ürəyim həm kədərlənir, həm də güclənir. Sənin ruhun mənimlə danışır, mənə təsəlli verir, uğurlarımda sevinir, çətin anlarımda mənə dəstək olur.

Bu il dönümündə bir daha səni xatırlayıram, bir daha səninlə fəxr edirəm. Sənin sevginin, mərhəmətinin, fədakarlığının əbədi işığını qəlbimdə daşıyacağam. Anam, sən getdin, amma ruhun həmişə yanımdadır, həmişə mənimlə yaşayır.

Mən anamdan doymadım… heç vaxt da doymayacağam.

Hörmət və Etiramla.
Qızın;Pərvanə Salmanqızı.