Kiçik şeylərə xoşbəxt oluram deyə bir anlayış yoxdur…

Çünki insanı xoşbəxt edən hər nə varsa, o, artıq böyükdür. Bir gülüş, bir səmimi salam, bir xeyir dua, bir dostun halını soruşması, bir uşağın gözündəki sevinc – bunlar sadə görünə bilər, amma həyatın ən qiymətli anlarını yaradan məhz onlardır.

Xoşbəxtlik ölçüyə gəlməz, müqayisəyə sığmaz. Kiminsə diqqəti, kiminsə sevgisi, kiminsə dəyər verməsi – bütün bunlar insan ruhunda dağ boyda iz qoyur. Ona görə də “kiçik xoşbəxtlik” yoxdur, əslində hər biri böyük bir varlıq dəyərinə çevrilir.

Unutmayaq: Böyüklük gözlə deyil, qəlblə ölçülür.

İnsanın ruhuna toxunan bir həqiqət var:

Heç nə kiçik deyil, sənə xoşbəxtlik bəxş edirsə – o, həyatın ən böyük möcüzəsidir.

Bəzən bir damla su, susuz qalana dənizdən qiymətlidir.
Bəzən bir gülüş, qaranlıqda işıqdan daha parlaqdır.
Bəzən bir salam, bütün tənha ruhlara məlhəm olur.

Xoşbəxtlik anlayışında “kiçik” yoxdur. Çünki insanın ürəyini titrədən, gözünü yaşla dolduran, ruhunu işıqlandıran hər şey – Allahın insana verdiyi ən böyük hədiyyədir.

Həyat bizə göstərir ki, dağ kimi dərdləri əridən bir söz, illərin yorğunluğunu aparan bir baxış, içimizi dirildən bir dua vardır. Bunların heç biri kiçik deyil. Əksinə, varlığımızın mənasını xatırladan ən böyük dəyərlərdir.

Xoşbəxtlik heç vaxt ölçü ilə deyil, hiss ilə ölçülür. Ona görə də sənin ruhuna toxunan hər nə varsa – o, sənin üçün dünyanın ən böyük xoşbəxtliyidir.

Ruhun səsi deyir:

Kiçik hesab etdiyin bir sevinc, həyatının qaranlıq səhifəsini işıqlandıracaq qədər böyükdür.

Bir kəlmə “səni anlayıram” – insanın ömrü boyu axtardığı cavab ola bilər.

Bəzən bir toxunuş, bir baxış, bir sükut – sözlərin bacarmadığı qədər dərinə enir.

Xoşbəxtlik səni tapanda, ölçü kiçik-böyük olmur, sadəcə ürək tox olur.

Ruhun doyması üçün böyük var-dövlət lazım deyil, bir damla şəfqət kifayətdir.

İnsan xoşbəxtliyi ölçməyə çalışdıqca yanılır. Çünki xoşbəxtlik əllə tutulmur, qəlblə duyulur. Onu “kiçik” edən yalnız gözümüzdür, amma ruhumuz bilir ki, sənin sevincinə səbəb olan hər şey – böyükdür.

Əslində həyatın böyüklüyü də bu “kiçik” deyilən anlarda gizlidir…

1. Ruh kiçiyi tanımaz; ona toxunan hər şey böyükdür.
Ruhun ölçü aləti yoxdur. Bir səmimi gülümsəmə, bir dua, bir təskinlik sözü – gözlə baxanda kiçik görünür, amma ruha toxunduğunda dağ qədər təsir edir. Çünki ruh böyüklüyü miqyasla deyil, hisslə tanıyır.

2. Səni sevindirən bir an – əslində əbədiyyətin sənə toxunuşudur.
Xoşbəxtliyin anlıq olduğunu düşünürük, amma hər sevinc əslində ruhun əbədiyyətdən aldığı işıq parçasıdır. O anı hiss edən insan, əslində zamanın dayanıb, sonsuzluğun qapısını açdığını dərk edir.

3. Bir damla şəfqət, kainatın bütün sərvətindən üstündür.
İnsanın ehtiyacı həmişə maddi deyil. Bir damla mərhəmət, bir damla diqqət, insanı var-dövlətin bacarmadığı qədər dirildir. Çünki sərvət cismin doymasına, şəfqət isə ruhun doy­masına xidmət edir.

4. Xoşbəxtlik insanı tapanda, zaman dayanır, məkan silinir – yalnız ruh işıqlanır.
O anlarda sən saatlara baxmazsan, yerini unutarsan. Çünki xoşbəxtlik insana maddi dünyanı yox etdirir. Qalan yalnız içindəki nurdur, ruhunun işığıdır.

5. Bəzən bir baxış, illərlə oxunan kitabların verə bilmədiyi hikməti söyləyir.
Bir baxışda səmimiyyət, sevgi, şəfqət, həqiqət gizlənə bilər. Bu baxış bir insanın həyatını dəyişə bilər. Halbuki yüzlərlə kitab oxumaq belə eyni təsiri etməz. Çünki gözlər, ruhun dilidir.

6. “Kiçik” hesab etdiyin sevinc, Allahın sənə gizli salamıdır.
Heç təsadüfi bir xoşbəxtlik yoxdur. Ruhuna toxunan hər sevinc – Allahın sənə “mən buradayam” mesajıdır. O sevinci kiçik saymaq, Onun salamını görməmək kimidir.

7. Ruhun qidası sadə anlarda gizlənib, gözlər isə onu çox vaxt görmür.
Biz xoşbəxtliyi böyük zirvələrdə axtarırıq. Halbuki ruhu qidalandıran – sadə anlar, təmiz söhbətlər, səmimi qəlblərdir. Amma gözlər dünyaya bağlı olduğundan çox vaxt bu qidanı görmür.

8. Böyüklük ölçüdə deyil, təsirdədir; qəlbi titrədən hər şey böyükdür.
Əsl böyüklük – nə qədər böyük göründüyündə deyil, sənin ruhuna necə toxunduğundadır. Bir cümlə insanı illərlə düşündürə bilər, bir hərəkət ömrə iz yaza bilər.

9. Həyatın sirri – kiçik görünən anların əslində sonsuzluq qədər dəyərli olmasıdır.
Bizi yaşadan nə illərin uzunluğu, nə sərvətin çoxluğudur. Bizi yaşadan – gözümüzdə işıq yandıran anlar, ruhumuzda əbədiyyət izləri buraxan hisslərdir. Onlar kiçik deyil, sonsuzluğun özü qədərdir.

10. İnsan xoşbəxtliyi axtarmaz, sadəcə onu görə bilən ruhun pəncərəsini açar.
Xoşbəxtlik haradasa gizlənmir, o həmişə yanımızdadır. Lakin biz onu görə bilmirik, çünki ruhumuzun pəncərəsini örtmüşük. Kim o pəncərəni açırsa – xoşbəxtliyi tapmır, sadəcə görə bilir.

Həyatda “kiçik” deyilən heç nə yoxdur. Çünki ruh kiçiyi tanımır, ona toxunan hər şey böyükdür. Bir baxış, bir söz, bir salam – bunlar sadə görünə bilər, amma insanın içində illərlə susmuş sükutu oyada bilər.

Bəzən bir damla şəfqət kainatın bütün sərvətindən ağır gəlir. Çünki sərvət yalnız cismin aclığını doyurur, amma şəfqət – ruhun susuzluğunu. Və insanı yaşadan, əslində ruhun doymasıdır.

Xoşbəxtlik insana toxunanda zaman donur, məkan əriyir. Sanki əbədiyyət qapısını aralayır və insana deyir: “Mən həmişə sənin yanındayam.” Bir anlıq sevinc əslində Allahın gizli salamıdır – Onu duyan üçün, hər şey dəyişir.

Ruhun qidası böyük saraylarda, yüksək zirvələrdə deyil. O, sadə anların içində gizlənib: bir uşağın təmiz gülüşündə, bir dostun səmimi hal-əhvalında, bir ananın duasında. Amma çox vaxt gözlər görmür, çünki göz maddəyə bağlıdır. Görən isə həmişə qəlbdir.

Böyüklük ölçüdə deyil, təsirdədir. Sənin qəlbini titrədən hər şey böyükdür. Bir baxış illərlə oxunan kitabların verə bilmədiyi hikməti söyləyə bilər. Bir sükut bütün sözlərdən daha gur danışa bilər.

Həyatın sirri də budur: sən “kiçik” saydığın anların əslində sonsuzluğun izləri olduğunu anlayanda, xoşbəxtlik sənə gəlir. İnsan xoşbəxtliyi axtarmaz, sadəcə ruhunun pəncərəsini açar. Çünki xoşbəxtlik heç vaxt uzaqda deyil, sadəcə görmək üçün göz, duymak üçün isə ruh lazımdır.

Kiçik deyə bir şey yoxdur…
Ruh üçün toxunan hər şey – böyükdür.

Bir baxış – illərin susqunluğunu qırar.
Bir sükut – bütün sözlərdən daha gur danışar.
Bir dua – qapalı qapıları açar.

Bəzən bir damla şəfqət – çaylardan, dənizlərdən ağır gələr.
Çünki dəniz cismin susuzluğunu,
amma şəfqət ruhun yanğısını söndürür.

Xoşbəxtlik gəldiyi an – zaman donur,
məkan silinir,
yalnız ruh işıqlanır.

Həyatın böyüklüyü – zirvələrdə deyil,
sən “kiçik” saydığın anların əbədi işığında gizlidir.

İnsan xoşbəxtliyi tapmaz,
sadəcə ruhunun pəncərəsini açar.
Və anlayar ki, xoşbəxtlik həmişə oradadır –
gözlər görməsə də,
ruh həmişə hiss edir.

Hər sevinc – Allahın sənə gizli salamıdır.
Sən ona “kiçik” deyirsən,
amma o, göylərdən enən nur damlasıdır.

Ruhun qidası – sadəlikdə gizlidir.
Uşağın təmiz gülüşü,
ananın pıçıltı ilə etdiyi dua,
bir dostun səmimi sözü –
bunlar əslində əbədiyyətin işığıdır.

Böyüklük cismin deyil,
ruhun tanıdığı bir dəyərdir.
Ona görə də, qəlbini titrədən hər an –
möcüzədir.

Sən xoşbəxtliyi axtarma,
onu tapa bilməzsən.
Sadəcə gözünü qapadan pərdəni qaldır,
ruhunun pəncərəsini aç.
O zaman görəcəksən ki,
xoşbəxtlik sənin yanındadır –
sükutda,
sadəlikdə,
Allaha yaxınlıqda.

Həyatın bütün sirri budur:
“kiçik” dediyin hər an,
səni əbədiyyətlə bağlayan ipdir.

Unutma: ruhunu titrədən hər şey – böyükdür.
Bir baxış, bir söz, bir sükut, bir dua –
bütün kainatı sənin içində işıqlandıracaq qədər qüdrətlidir.

Həyatın özü – böyük deyil, sadəcə sən onu görə bilirsən.
Sən baxa bildiyin anları qiymətləndirdikcə,
“kiçik” görünən hər şey – əslində əbədiyyət qədər böyük olur.

Xoşbəxtlik uzaqda deyil.
O, sənin qəlbində, ruhunda, Allahla toxunduğun anlarda yatır.
Sadəcə gözünü aç, ruhunu dinləy və onu gör.

Çünki hər şey sonda belə sadədir:
Səni xoşbəxt edən hər şey – böyükdür.

21.09.2025
İmza:Pərvanə Salmanqızı.