Xalq şairi Bəxtiyar Vahabzadənin 100 illik yubileyi – Bir Ruhun, Bir Millətin Səsi

Bu gün Azərbaycan ədəbiyyatının, milli düşüncənin, azadlıq ideallarının nəhəng simalarından biri – Xalq şairi Bəxtiyar Vahabzadənin anadan olmasının 100 illiyini qeyd edir.
Bu yalnız bir yubiley deyil, bu bir milli oyanışın, ruhun səsi olan bir şairin ölməzliyinin təntənəsidir.

Sözlə silahlanan bir mübariz
Bəxtiyar Vahabzadə ədəbiyyata yalnız şeirlərlə yox, həm də bir vicdan hərəkatı kimi gəldi. Onun şeirləri bir millətin qürur salnaməsi, bir xalqın içində çırpınan azadlıq çığırtısı idi.
“Gülüstan”, “Ana dili”, “Latın dili”, “Vicdan”, “Yollar-Oğullar” kimi əsərlərində təkcə şairlik yox, xalqın qəlbində döyünən bir ürək vardı.

Millət, Vətən, Ana dili – Bəxtiyarın üç müqəddəsi
Onun yaradıcılığı bir ömür boyu azadlıqla nəfəs alan sözlərdən yoğruldu.
Ən çətin zamanlarda belə qorxmadan, çəkilmədən haqqı deyən, qəlbi xalqla döyünən bir aydın idi.
Onun üçün “Vətən” yalnız torpaq deyil, qəlbin, ruhun, ləyaqətin adıdır.
Ana dili isə sadəcə ünsiyyət vasitəsi yox, varlığın özü, kimliyin möhürüdür.

Elm və şeir bir ürəkdə döyünəndə…
Professor Bəxtiyar Vahabzadə həm də alim idi, pedaqoq idi. Gənc nəslə yalnız ədəbiyyat öyrətmədi – xalq sevgisini, vətən dərdini aşıladı.
Onun qələmində elm və şeir, ruh və düşüncə vəhdət təşkil edirdi. Bu, onu müasirlərindən fərqləndirən əsas cəhət idi.

Əbədiyyətə yazılmış ad
Bu gün Bəxtiyar Vahabzadə yoxdur deyənlər yanılırlar.
O, Azərbaycan xalqının yaddaşında, ana dilində, mübariz ruhunda yaşayır.
Onun misraları hələ də dağlar qədər ucalıq, çaylar qədər axıcılıq, tarix qədər dərinlik daşıyır.

> “Vətən nə torpaq, nə də çaydır,
Vətən ürəklərdə duyğulardır!”

 

Bu duyğuları yaşadan, nəsildən-nəslə ötürən bir söz ustadı olaraq Bəxtiyar Vahabzadə əbədiləşdi.

100 il – bir əsr, bir ömür, bir xalqın aynası.
Onun 100 illiyi bizə sadəcə bir yubiley deyil, milli kimliyimizin, ədəbiyyatımızın və azad ruhumuzun tarixi dəyəridir.

Allah rəhmət eləsin.
Ruhu şad olsun.

Pərvanə Salmanqızı