Varlığın vəziyyəti

Tanınmış bir alimin məşhur bir sözü var: “Yaşadığın həyat və yaşadığın dünya sənin ixtiyarındadır”.
Düşüncələrimiz, duyğularımız, hisslərimiz və sözlərimiz bədənimizin hüceyrə səviyyəsində belə dərin təsirə malikdir. Suyun yaddaşı var və bədənimizin 70%-i sudan ibarət olduqda, bu duyğular – istər zəhərli, istərsə də xoşbəxt – daxili dünyamızın vəziyyətinə birbaşa təsir göstərir.

“Sülhün Səsi”nə verdiyim mesajdan sonra soruşmaq lazımdır: Sülh olmasa nə olacaq?
Hamımız bu sualla qarşılaşırıq: Cavabımız nə olmalıdır? İti bıçaq kimi, sonrakı hər şeyi parçalamalıyıq?

Təəssüf ki, intellekt çox vaxt maddi qazanc dalınca gedir və bununla da biz kainatımızın daha dərin həqiqətlərinə göz yumuruq. Dünyada nə qədər insan varsa, o qədər reallıqlar var.
Amma bu “mən haqlıyam, sən haqsızsan” təfəkkürü yarı həqiqətdir – ağıl və güc bu yerdən işə düşəndə ​​ombadan atırlar.

Tarix boyu hakimiyyət uğrunda toqquşmalar adi olub – qəbilə davalarından tutmuş imperiya fəthlərinə qədər. Bəs bu yeni normal nədir?
Bu, bəşəriyyətin əzabından zövq alan, ağrının ardınca gələni gözləyən və sonra boşluğu qəbul edən təhlükəli bir şirnikdirmi?
Bu nə həyasız qürurdur.

Çox keçmədi ki, biz ümidverici bir fikrə inandıq. Daş dövründən kənara çıxdığımızı bəyan edərək qlobal kənd anlayışını qeyd etdik.
Biz məlumatlı və mədəni olmağımızla fəxr edir, növbəti model millət olmağa çalışırıq.
Biz utopiya axtarışında idik – həyatın təhlükəsiz olduğu, heç kimin varlığımızı təhdid edə bilməyəcəyi bir dünya.
Amma indi bu fərziyyələr qaranlıq, hətta sadəlövh görünür.

İstər şəxsi, istərsə də millətlər arasında dostluqlar münaqişəyə deyil, etimada əsaslananda, xəsislik köhnə dəyərlərimizi üstələyibmi?

Bu mənə köhnə bir folkloru xatırladır:
Güclə tükənmiş və əxlaqdan məhrum olan bir insan əbədi həyat bəxş etdiyi deyilən mistik bir su içmək istədi.
Orada olan bir müdrik dost ondan soruşdu: “Belə bir lənətin yükünü dərk edirsənmi? Bir gün mən yox olacağam. Sənin valideynlərin, arvadın, övladların və övladlarının övladları da belə olacaq. Həmişə tək qaldığın dünyada nə sevinc tapacaqsan?”
Bu həqiqətin ağırlığını dərk edən kişi qabı atıb, həyatın təbii dövrü ilə həmahəng, dinc yaşamağı seçdi.

Bu yer üzündəki vaxtımız məhduddur. Qısa bir dəlilik anı belə emosiyalarımızı zəhərləyə bilər. İntellektimiz empatiyadan daha kəskinləşəndə ​​biz insanlığın qəssabına çevrilirik.

Təbiətdə meditasiya etmək üçün bir az vaxt ayırın və özünüzü təvazökar hiss edəcəksiniz. Daşdan yarpaqlarına qədər kainatın hər bir hissəsi vermək üçün tikilmişdir.
Bununla belə, biz, sözdə ən ağıllı növlər, həqiqətin digər tərəfini qəbul etməyə müqavimət göstəririk.

Gəlin nifrətin zəhərli emosiyalarını – bədənimizdəki suyu çirkləndirən duyğuları, qida maddələrini daşıyaraq həyatı təmin etmək üçün vacib olan suyu ataq.

Gəlin sülhü seçək.

Şakil Axtar
İqtisadi Əməkdaşlıq üzrə Qlobal Sülh Səfiri
Beynəlxalq Sülh Liderləri İnstitutu